حوزه علمیه نرجسیه رودان

برای شنیدن علی(ع) ابتدا پای سفره سخن سعدی می نشینیم: 

      جوان مرد اگر راست خواهی ، ولی است                      کرم پیشه شاه مردان علی است

و بعد به لسان الغیب شیراز، حافظ اهل راز تفأل می زنم: 

گر تشنه فیض رحمتی ای حافظ               سرچشمه آن زساقی کوثر پرس

فردوسی، برایم قصه« انا مدینه العلم و علی بابها»  را می سراید:

که من شهر علمم ، علیم در است                           درست این سخن گفت پیغمبر است

مولوی از قصه رویارویی علی و عمر بن عبدود ، پهلوان نامی عرب می گوید و از اخلاص علی: 

 از علی آموز اخلاص عمل             شیر حق را دان منزه از دغل

از فراز قرن ها م یگذرم و به عارف فرزانه، ملا هادی سبزواری می رسم: 

با غیر علی کیم سر و برگ بود                  جز نور علی نیست اگر ذرک بود

گویند دم مرگ توان دید تو را                   ای کاش که  هر دمم مرگ بود 

وصف علی فراتر از ادراک واژه هاست و مجال ما همیشه کوتاه :

به پرده بود جمال جمیل عزّوجل                    علی شد آینه ، «خیر الکلام قل و دلّ»

من از مفصل این نکته ، مجملی گفتم               تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل